10-از دیدگاه نهج البلاغه چگونه پرهیزکاران حالشان در خوشی ها و ناخوشی ها یکسان است ؟

پاسخ :

• بطور طبیعی انسان حالت های مختلفی از خوشی و نا خوشی دارد ، در هنگام آسایش و رفاه حال او خوش است و از خود نشاط و شادمانی نشان می دهد و در هنگام سختی ها و بلاها ، حال انسان حال خوبی نیست ، و چه بسا دچار افسردگی و بد حالی گردد ، پس چگونه پرهیزکاران حالت یکسانی دارند (1) ، آیا در هنگام مصیبت خم به ابرو نمی آورند و حال آنان بد نمی شود ؟!  در این باره باید گفت : مقصود از حالت یکسان آنان مقام رضایتی است که به مقدرات الهی دارند نه اینکه مثلاً در هنگام بیماری احساس درد نمی کنند و مانند زمانی هستند که بدن آنها سالم است و هیچ احساس دردی ندارند ، بلکه به این معنا است که در سختی ها آه و ناله نمی کنند و زبان به شکوه و شکایت باز نمی نمایند و سختی ها و دشواری ها را مانند نعمت ها از جانب خداوند دانسته و بخاطر معرفتی که دارند سعی می کنند از دایره ی تقوا خارج نشوند و در هنگام آسایش دچار غرور و خود پسندی نمی گردند و در هنگام بلا ، زبان به ناسپاسی و نارضایتی باز نمی کنند . (2)

-----------------------

1-  نُزِّلَتْ أَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فِی الْبَلَاءِ-  کَالَّتِی نُزِّلَتْ فِی الرَّخَاء (نهج‏ البلاغة خطبه 193 (صبحی ‏الصالح)  صفحه‏ ى 303    )

2-رک : منهاج‏ البراعة(الخوئی)  ج 12  صفحه‏ ى 117  ) و رک : شرح‏ نهج..(السیدعباس)  ج 3   صفحه‏ ى 357  )